SOCIOLINGÜÍSTICA DA RESISTENIA NO BIERZO (SEGUNDA PARTE)
A CULTURA DO PODER.
O
poder político do Bierzo está sometido ás executivas foráneas (Valladolid e
León) e pouco son capaces de facer por si ante tais dependencias xerárquicas.
Temos o bercianismo político que vai asumindo paseniño as demandas galegueiras
no seu programa político.
O
que podemos chamar poder intelectual berciano escasamente toma postura pola
defensa do galego. Escribir en castelán ten máis proveito económico (ventas,
subvenciois, prestixio, etc). Velaí a cultura castelá desenvolvida por
instituciois culturais coma o Instituto
de estudios bercianos, Museo de El Bierzo, Los Ancares leoneses, Fundación
Prada a Tope, Universidade de León no campus de Ponferrada, etc. Ademais,
alguis filólogos formulan outra problemática, a defensa do dialectismo, pola
súa naturalidade que non debe ser alterada polas normativas lingüísticas
foráneas.
O
leonesismo, político e cultural, acusou de colonialismo e imposición calquera influencia do galego oficial. O
Instituto leonés de cultura, dependente da Deputación de León, ofrece migallas
económicas, e outro tanto acontece co Instituto de la lengua de Castilla y León
ou a Cátedra de estudos leoneses (ULE), subvencionados pola Junta de Castela e
León.
Pola
outra banda, están os poderes da Galiza, referímonos ao político, universitario,
mediático (CRTVG, xornais, radios…), cultural, etc. Son eles os que concretaron
a normativa do idioma galego, regulan a vitalidade dos eidos sociolingüísticos,
etc. Estas acciois foráneas teñen repercusión na situación do galego do Bierzo
porque somos dependentes con escasa vitalidade cultural.
A CONTRACULTURA.
O
que chamamos a contracultura está representada por varios grupos minoritarios
que agrupamos na defensa da cultura tradicional (Escola de Gaitas, bandas de
gaitas, etnomúsicos, etc), ademais dos alternativos (Fala Ceibe, Defensa
berciana, A Quinta, etc). Incidimos neses alternativos para dicir que traballan
na alegalidade. Procuran a defensa da liberdade de expresión con medios propios
(pintadas, pegadas, panfletos, internet…), Nos seus procedementos está a
provocación visual e dixital con fotos,
videos, memes satíricos, etc. Sendo a temática variada (política, deportes,
natureza, turismo, etc).
A DIXITALIZACIÓN.
No
século XXI hai unha aceleración dos procesos de dixitalización. As empresas
privadas e mailas administraciois públicas informatizan os seus procedementos,
tanto internos coma externos. Os cidadaos participan activamente nas redes
sociais, como novos medios de socialización, sen esquecer os diversos eidos
laborais, lecer, comercio, etc.
Polo
que se refire ás redes sociais (web2), hai novos procesos de comunicación
(directa, instantánea, visual, brevidade…). O idioma galego ten que adaptarse a
esta nova comunicación (léxico, morfosintaxe…), nesta dinámica o portugués pode
botar unha man nas esixencias innovadoras.
.gif)
Ante
este novo reto dixital o idioma galego necesita modernidarse tecnolóxicamente.
Lembremos que nos faltan sistemas de recoñecemento de voz, traducción,
corrección automática, asistentes de voz, etc. Só potentes empresas privadas e
administraciois públicas da Galiza (proxecto Nos) e Portugal poden facer as
correspondentes investigaciois e investimentos.
Ademais
temos cada día máis cercano o chamado metaverso. Trátase do sistema web3, cunha
nova texnoloxía (blockchain) que supoñerá que os usuarios poidan ter activos
dixitais (tokens), en principio con maior liberdade, sen o control dos
servidores actuais. No metaverso haberá cidades dixitais con barrios
especializados por servizos moi atraíntes (educativos, comercio, lecer, etc).
De novo as empresas, as administraciois e usuarios en xeral deberán loitar por
posicionarse co seu idioma galego.
posted by Xabier Lago Mestre at 5:55 a. m.
0 Comments:
Publicar un comentario
<< Home