POEMA DE MANUEL GONZÁLEZ PRIETO, CANTO AO NOSO BIERZO.

CANTO AO NOSO BIERZO, 
por MANUEL GONZÁLEZ PRIETO.


Terra Pro- (TEXTO/A) aos catro ventos e pecha o sol
eternos amoríos                                          
o intrínseco nun sentir mol    
               
acubillado  morno animal ao lombo                                   vastas invernías

beizóns envoltas en ceo gris arxenta e                                cae a noite

gardador e carne terna                                                          a duodécima tentativa

non son quen de ver o teu triste final ao lonxe do val     es paso eterno de mercadorías

en ti fican as pisadas                                                               túas son
máis aló das envolturas

abrirás  espertarás de novo                                                  téins espírito de liberada

axitei a rabia na túa honra                                                     tornarás titán

cantos de serea agoiran tempestades                                 ardua tarefa domealos
 avíe o canón capitán    
                                                         
a cabeza zoa a rabia embate

 en sincronía nas túas faldras punidos
 anacrónicos

azuis e claros  ao amencer
as túas veas tornarán en flor

porfío na terra asoballada
Na linde dos confíns da terra en ti morro!
A viva voz!


Manuel González Prieto

http://sites.google.com/site/obierzoxa http://www.facebook.com/xabierlagomestre www.twitter.com/obierzoxa http://www.blogoteca.com/obierzoxa http://obierzoceibe.wordpress.com http://www.ciberirmandade.org/falaceive www.ponferrada.org www.partidodelbierzo.es