A VIAXE FERROVIARIA A MONFORTE DE LEMOS
VIAXE FERROVIARIA A MONFORTE DE LEMOS,
Por Javier Lago Mestre.
A estación
ferroviaria de Ponferrada está arrodeada de escuridade. Son as 6 da mañá e hai
escasos viaxeiros no primeiro andén, onde agarda o rexional para Ourense. Un
carto de hora depois parte o noso tren. Corremos pola chaira berciana até o
apeadeiro de Viladepaos, e logo Toural dos Vaos, tamén sen viaxeiros. Non
paramos na Barosa, desde onde emigraban os veciños do val do Selmo, antiga
meirindade de Aguiar. Rachamos pola escuridade e penetramos no estreito de
Covas. Xa en terras galegas, parada na estación de Quereño, de onde se pode
pasar para A Ponte Domingo Flórez, e penetrar na bisbarra da Cabreira.
A ponte antiga de Sobradelo precede
á súa estación ferroviaria. Esta localidade dá paso para a Carballeda e mailo
val de Casoio, ademais do concello norteño de Rubiá. Seguimos para a vila O
Barco de Valdeorras, capital da lousa e do bo viño. Eiquí si hai tránsito de
viaxeiros. Depois nos agarda Vilamartín. Parellos co río Sil chegamos á estación
da Rúa-Petín, onde se atopa a ponte da Cigarrosa, que servía de lindeiro oeste
da provincia liberal de Vilafranca do Bierzo. O encoró de san Martiño rematou
coas mellores terras labrantías.
Pola ribeira do Sil avanzamos para
Montefurado. Como o nome indica, os romanos fixeron un buraco na montaña para
desviar o río e extraer o rico ouro. Agora viaxamos ao norte para
Soldón-Sequeiros. Polas ladeiras agatuñan as aldeas de Bendilló, Bendollo,
Piñeira, etc. En Soldón remata o regueiro do mesmo nome que baixa da serra dos
Cabalos que afasta ao Bierzo. Máis adiante, a estación de San Clodio-Quiroga, a
vila principal desta contorna que é saída natural da comarca do Courel. Nesta
estación os trens de vapor abastecíanse de combustible e auga para subir con máis
forza as fortes pendentes das rampas do val do río Lor.
Avanza o rexional para Covas, esta
aldea, na zona de Augasmestas, concentra augas do poderoso Sil e do río Lor.
Agatuñamos polo norteño val do Lor. Na ladeira leste atopamos as aldeas de
Margaride, Cabalo de Lor, Pacio e demais dormen. Na ladeira oposta está a
poderosa serra de Auga levada. Este estreito val está cheo de foresta variada
(carballos, piñeiros, etc). No apeadeiro de Freixeiro torcemos para esquerda, abandonamos
o val do Lor, limitado pola serra da Trapa, e penetramos no regueiro do val, ao
oeste. Máis enriba, os regueiros Rubín e Sa, que regan a chaira da Pobra de
Brollón, que ten a súa estación alonxada. Máis ao norte, a chamada Somoza mayor
de Lemos, que nos lembra as lonxanas Somoza berciana ou a Somoza maragata.
Rápido o rexional percorre a chaira
de Lemos, diante Monforte co seu alto Castelo. A longa estación recorda tempos
pasados de moita actividade ferroviaria. Eiquí había variados talleres de
máquinas de vapor que viñan do Bierzo, e logo das máquinas de gasoil, e depois
as potentes electricas inglesas (verdes). Agora nos antigos talleres hai un
museo ferroviario que paga a pena ver con detemento nas aforas da vila.
En Monforte non pode faltar a suba
ao castelao, onde se conserva a torre da homenaxe, solar dos condes de Lemos,
tan relacionados co Bierzo. No mesmo cumio, o mosteiro bieito de san Vicente do
Pino. Tamén hai restos do pacio condal que sufríu un fogo devastador en 1672.
Baixamos para o burgo medieval, onde xorde o barrio xudeo, sempre baixo o
abeiro dos condes, tamén restos das murallas, onde existen as portas Nova e
Pescaderías. O cárcere da vila está perto da praza de España. Por diante, o
centro comercial da rúa do Cardenal. E logo as antigas casas do mercado, hoxe
dependencias municipais. O amplo campo da Compañía está diante do colexío dos
Xesuítas, o chamado Escorial galego. Quen ama a arte pictórica debe visitar os
museos dos escolapios e das Clarisas, xunta o río Cabe.
Á hora do xantar hai variados
restaurantes onde saciar a fame con ricos pratos compostos de productos da
terra de Lemos. O descanso pode ser máis placenteiro no parque dos Condes e no
paseo fluvial do Cabe. A volta o Bierzo pode ser co tren rexional da tarde ou
co servizo de autobús. En fin, unhas terras cercanas que paga a pena visitar en
calquera estación climática.
O Bierzo,
outubro de 2021.
posted by Xabier Lago Mestre at 6:35 a. m.
0 Comments:
Publicar un comentario
<< Home